Polem twórczych poszukiwań Witka Ziemiszewskiego jest przyroda, natura,
kosmos w całej swojej złożoności. Posługując się metodami paranaukowymi artysta kreuje
audiowizualne przestrzenie kontemplacyjne, w których istotą oddziaływania jest kolor,
kształt i dźwięk. Na wystawę składa się cykl obrazów oraz instalacja interaktywna, a tytułowe
Interferencje zachodzą na wielu poziomach. Pojawia się bowiem obraz interferencji -
przedstawienie rozchodzenia się fal dźwiękowych w wodzie i ich zmiany zachodzące
pod wpływem ruchu ludzi obecnych na wystawie; czuła instalacja. Pojawiają się
malarskie wyobrażenia na temat obrazu interferencji, trochę op artowe, trochę
unistyczne, komentowane tekstem przywodzącym na myśl Art Brut. Malarstwo
(substancje ? żywica akrylowa, pigmenty, bawełna, drewno, W O D A) tekst, dźwięk,
wideo współistnieją w czasie i przestrzeni tworząc punkty styku pomiędzy tym co
osobiste, wyobrażeniowe, materialne. Ziemiszewski przechwytuje dyskurs naukowy
i nasyca go pierwiastkiem ludzkim ? fantazjującym, niepewnym, wahliwym, a ponad
wszystko zachwyconym otaczającymi zjawiskami. To swoisty hołd dla zjawisk,
wszechobecnych, ciągłych i uporczywych. Arbitralne przenikanie/mieszanie
porządków, swoboda tworzenia światów pomiędzy światami jest czymś, co można by
nazwać triumfem ducha artysty nad materią.