Polem twórczych poszukiwań Witka Ziemiszewskiego jest przyroda, natura, kosmos w całej swojej złożoności. Posługując się metodami paranaukowymi artysta kreuje audiowizualne przestrzenie kontemplacyjne, w których istotą oddziaływania jest kolor, kształt i dźwięk. Na wystawę składa się cykl obrazów oraz instalacja interaktywna, a tytułowe Interferencje zachodzą na wielu poziomach. Pojawia się bowiem obraz interferencji - przedstawienie rozchodzenia się fal dźwiękowych w wodzie i ich zmiany zachodzące pod wpływem ruchu ludzi obecnych na wystawie; czuła instalacja. Pojawiają się malarskie wyobrażenia na temat obrazu interferencji, trochę op artowe, trochę unistyczne, komentowane tekstem przywodzącym na myśl Art Brut. Malarstwo (substancje ? żywica akrylowa, pigmenty, bawełna, drewno, W O D A) tekst, dźwięk, wideo współistnieją w czasie i przestrzeni tworząc punkty styku pomiędzy tym co osobiste, wyobrażeniowe, materialne. Ziemiszewski przechwytuje dyskurs naukowy i nasyca go pierwiastkiem ludzkim ? fantazjującym, niepewnym, wahliwym, a ponad wszystko zachwyconym otaczającymi zjawiskami. To swoisty hołd dla zjawisk, wszechobecnych, ciągłych i uporczywych. Arbitralne przenikanie/mieszanie porządków, swoboda tworzenia światów pomiędzy światami jest czymś, co można by nazwać triumfem ducha artysty nad materią.